Witold Liszkowski - Sztuka projekcji multiwizyjnych i multimedialnych

Projekcje mają charakter efemeryczny, zjawiskowy, przemijający. Dają możliwość kreowania wizji i idei wizualnych na przestrzenie architektoniczne, artystyczne i byty naturalne, przyrodnicze. Są w istocie utworami trwającymi w czasie i przestrzeni, wizją twórcy współistniejącą z otoczeniem, wybranym fragmentem rzeczywistości. Projekcja to sztuka zjawisk, które można kreować i projektować, nie znając ich kształtu ostatecznego.

Cechą charakterystyczną projekcji jest płynność, rozciągliwość i transformacyjność oraz abstrakcyjny, zaskakujący efekt finalny. Dlatego projekcja jest instalacją i utworem; jest również zjawiskiem procesualnym, rozgrywającym się na oczach widzów. Twór pierwotny, surowiec wstępny – przezrocza, taśma filmowa, kolaże różnych struktur wizualnych przekształca się w efekt abstrakcyjny, przestrzeń zaskakującą i nieznaną, uzależnioną od kontekstu, na który są rzucane i projektowane.

Projekcja to sztuka tworzenia w procesie ciągłych transformacji, to zjawisko tworzenia iluzji i przewidywanych abstrakcji, to proces płynnego stawania się i powoływania przewidywanej kreacji i wizji twórcy. Efekt finalny to harmonijne współistnienie twórcy wysyłającego sygnały z otaczającą go rzeczywistością, przestrzenią architektoniczną, przyrodą lub innym – wybranym przez artystę –konkretem, przeznaczonym do dokonania spektaklu projekcji.

Projekcja, będąc instalacją wizualno-świetlno-przestrzenną, jest pierwszym krokiem do tworzenia przedsięwzięć będących konglomeratem współistnienia i przenikania się różnych struktur wielu dyscyplin artystycznych. Projekcja dokonywana za pomocą rzutnika, projektora filmowego, aparatury technicznej (laser, skanery) może być znakomitą przestrzenią, współistniejącą z obrazami, instalacjami, obiektami oraz utworem muzycznym. Może współistnieć z muzyką wykonywaną bezpośrednio przez artystów, z chórem lub innymi formami i strukturami muzycznymi, stworzonymi przez kompozytora. Chodzi o to, aby przedsięwzięcie to miało spójną i przejrzystą strukturę wewnętrzną, tak aby elementy – tworzące całość – miały przemyślane spoiwa, aby montaż wspomagał współistniejące środki ekspresji i animacji artystycznej. Współpraca artysty sztuk wizualnych wraz z artystą kompozytorem może doprowadzić do syntezy: jedni tych dyscyplin sztuki. Dzieło końcowe powinno mieć charakter całościowy, być utworem emocjonalno-intelektualnym, dającym widzom możliwość przeżywania i doznawania świadomie projektowanych efektów i struktur artystycznych.

Witold Liszkowski